کد مطلب:315735 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:277
مراسم نامگذاری
و در بعضی كتب معتبره نقل شده است كه در روز ولادت اباالفضل علیه السلام ام البنین علیهاالسلام قنداقه ی او را به دست امیرالمؤمنین علیه السلام داد كه او را نامگذاری نماید حضرت زبان مبارك به دیده و گوش و دهان وی بگردانید تا حق ببیند و حق بشنود و حق بگوید.
«ثم اذن فی اذنه الیمنی و أقام فی الیسری».
«آن گاه در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت».
«ثم قال: ما سمیتموه؟ قالت ام البنین: ما اسبقك فی شی ء.»
«سپس فرمود: او را چه نام گذاشته اید؟ ام البنین علیهاالسلام عرض كرد: در هیچ كار بر شما پیشی نگرفته ام هر چه خودتان میل دارید اسم بگذارید.»
فرمود: «انی سمیته باسم عمی العباس عباسا؛ من او را به اسم عمویم عباس بن
[ صفحه 45]
عبدالمطلب عباس نامیدم.» «ثم قبل یدیه و استعبر؛ سپس دست های او را بوسید و اشك بر صورت نازنینش جاری شد و گریه كرد.» و فرمود: «گویا می بینم این دست ها در روز عاشورا كنار شریعه ی فرات در یاری برادرش حسین علیه السلام از بدن جدا خواهد شد.» [1] .
مرحوم مقرم نظیر این جریان را از كتاب قمر بنی هاشم ص 21 نقل نموده است، می نویسد: روزی از روزها ام البنین علیهاالسلام دید كه امیر مؤمنان علیه السلام اباالفضل علیه السلام را در دامن نشانده و آستین را از بازوان وی بالا زد و آن را بوسید و گریه نمود.
ام البنین علیهاالسلام از دیدن این منظره مضطرب گردید زیرا سابقه ندارد كه پدری با كودكی با آن شمایل خاص چنین رفتاری داشته باشد بدون آنكه در ظاهر سببی داشته باشد.
وقتی كه امیرالمؤمنین علیه السلام ام البنین را در جریان گرفتاری ها و جدا شدن دست های فرزندش قرار داد، ام البنین علیهاالسلام صدا به گریه بلند نمود، تمام حاضران در منزل با او در گریه و زاری شركت كردند، امیرالمؤمنین علیه السلام او را از مكان و منزل اباالفضل خبر داد و مژده داد كه خدای رحمه الله در بهشت عوض دو دست دو بال به او عطا خواهد نمود كه با آن همراه ملائكه پرواز نماید ام البنین با این سخن مژده ای جاودانی و سعادت همیشگی دریافت نمود. [2] .
و نویسنده توانای معاصر باقر شریف قرشی می نویسد:
روز هفتم از ولادت حضرت اباالفضل علیه السلام امیرالمؤمنین علیه السلام سر مبارك وی را تراشید و به وزن موهایش طلا یا نقره به مساكین تصدق نمود و یك گوسفند را به عنوان عقیقه ذبح نمود همان گونه كه در ولادت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام این سنت را انجام داد. [3] .
[ صفحه 46]
«ثم اذن فی اذنه الیمنی و أقام فی الیسری».
«آن گاه در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت».
«ثم قال: ما سمیتموه؟ قالت ام البنین: ما اسبقك فی شی ء.»
«سپس فرمود: او را چه نام گذاشته اید؟ ام البنین علیهاالسلام عرض كرد: در هیچ كار بر شما پیشی نگرفته ام هر چه خودتان میل دارید اسم بگذارید.»
فرمود: «انی سمیته باسم عمی العباس عباسا؛ من او را به اسم عمویم عباس بن
[ صفحه 45]
عبدالمطلب عباس نامیدم.» «ثم قبل یدیه و استعبر؛ سپس دست های او را بوسید و اشك بر صورت نازنینش جاری شد و گریه كرد.» و فرمود: «گویا می بینم این دست ها در روز عاشورا كنار شریعه ی فرات در یاری برادرش حسین علیه السلام از بدن جدا خواهد شد.» [1] .
مرحوم مقرم نظیر این جریان را از كتاب قمر بنی هاشم ص 21 نقل نموده است، می نویسد: روزی از روزها ام البنین علیهاالسلام دید كه امیر مؤمنان علیه السلام اباالفضل علیه السلام را در دامن نشانده و آستین را از بازوان وی بالا زد و آن را بوسید و گریه نمود.
ام البنین علیهاالسلام از دیدن این منظره مضطرب گردید زیرا سابقه ندارد كه پدری با كودكی با آن شمایل خاص چنین رفتاری داشته باشد بدون آنكه در ظاهر سببی داشته باشد.
وقتی كه امیرالمؤمنین علیه السلام ام البنین را در جریان گرفتاری ها و جدا شدن دست های فرزندش قرار داد، ام البنین علیهاالسلام صدا به گریه بلند نمود، تمام حاضران در منزل با او در گریه و زاری شركت كردند، امیرالمؤمنین علیه السلام او را از مكان و منزل اباالفضل خبر داد و مژده داد كه خدای رحمه الله در بهشت عوض دو دست دو بال به او عطا خواهد نمود كه با آن همراه ملائكه پرواز نماید ام البنین با این سخن مژده ای جاودانی و سعادت همیشگی دریافت نمود. [2] .
و نویسنده توانای معاصر باقر شریف قرشی می نویسد:
روز هفتم از ولادت حضرت اباالفضل علیه السلام امیرالمؤمنین علیه السلام سر مبارك وی را تراشید و به وزن موهایش طلا یا نقره به مساكین تصدق نمود و یك گوسفند را به عنوان عقیقه ذبح نمود همان گونه كه در ولادت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام این سنت را انجام داد. [3] .
[ صفحه 46]
[1] خصايص عباسيه، ص 118 و 119.
[2] العباس، ص 75.
[3] العباس رائد الكرامة، ص 29.